Kako je izvršena raspodjela kadrovskih stanova u Beranama tokom vladavine Demokratske partije socijalista u ovom gradu, ko ih je dobio i pod kojim uslovima, pitanja su koja su aktuelizovana od kada je skinuta oznaka tajnosti sa informacije ko je od državnih službenika dobio stan u Podgorici.
Za razliku od Podgorice, u Beranama zvanično još nije izašao spisak kadrova DPS-a iz ovog grada koji su u posljednjem naletu pred gubitak lokalne vlasti ugrabili stambene kvadrate. Ono što se čeka pa da se sve objelodani u javnosti je odgovor specijalnog tužioca.
Materijal do kojeg je došla nova vlast, koju čine “Zdravo Berane” (SNP-DF) i Demokrate, tokom višemjesečne provjere i interne istrage vođene unutar lokalne samouprave, Komisija za preispitivanje zakonitosti raspodjele stanova za kadrove u Opštini Berane, koju je formirala lokalna Skupština, specijalnom tužiocu je predala još prije skoro četiri godine.
U pitanju je oko 120 stanova za lokalne službenike i namještenike, od čega preko pedeset takozvanih kadrovskih, i deset besplatnih koje je u to vrijeme dodijelio ministar prosvjete Miodrag Stijepović.
Ne bi, kažu, bilo u redu da najprije Tužilaštvo ne da svoje mišljenje na konstataciju iz redova sadašnje lokalne vlasti da je raspodjelom stanova u Beranama upravljala organizovana kriminalna grupa.
Predsjednica mješovite Komisije koja je preispitivala postupak raspodjele stanova, odbornica DF-a Vida Ivanović, kaže da su iz Specijalnog tužilaštva tražili da se dokumentacija ovjeri i dopuni, ali da zvanično nemaju informaciju šta se radi u Tužilaštvu u tom predmetu.
“Još prije dvije godine, zatražili su nam da ovjerimo svu dokumentaciju i da je eventualno dopunimo, što smo i učinili. Od tada ‘ni mau’, što bi se reklo. Nemamo povratnu informaciju šta se radi i da li je u toku izviđaj, a valjda je trebalo da nas neko obavijesti“, kazala je Ivanovićeva.
Ona objašnjava da je dokumentaciju bilo teško obezbijediti jer je bila „zagubljena“.
“Devedeset odsto dokumentacije je bilo zavedeno u Opštini, ali je nije bilo u arhivi. Kako smo mi došli do dokumentacije, to nije za priču, ali i dalje ostaje pitanje gdje je bila dokumentacija, odnosno zašto je nema u opštinskoj arhivi“, pita Ivanovićeva.
Ona tvrdi da je komisija „dokazala sa potpunom dokumentacijom da je postupak raspodjele stanova, a i odluke koje su donesene u vezi sa raspodjelom, bio u svakom pogledu nezakoniti“.
“Opština Berane je uložila oko milion i po eura, dok nemamo podatke o tome koliko će koštati sudski troškovi u postupcima koje četiri radnika vode protiv Opštine zbog nezakonte raspodjele. Fond za solidarnu stambenu izgradnju je zaradio skoro dva miliona eura“, kaže Ivanović.
Opština Berane je obezbijedila i zemljište za izgradnju tri zgrade sa 120 stanova, kao i komunalnu insfrastrukturu. Opština se uz to radi subvencionisanja cijene kadrovskih stanova kreditno zadužila u visini od preko pola miliona eura i to na period od deset godina, sa kamatnom stopom od osam odsto.
Nakon svega toga, stanari jedne od tih zgrada, takozvane “Holandske kuće”, strahuju da su njihovi stanovi još i pod hipotekom, iako redovno izmiruju kredite na osnovu kojih su ih otkupili. Komisija je, naime, precizno utvrdila da je u to vrijeme Opština Berane ugovor o hipoteci potpisala sa Holandskim investicionim fondom (DIGH) 30. oktobra 2010. godine.
U tom ugovoru je objašnjeno da vrijednost hipoteke iznosi 539.329 eura i da će u slučaju da potraživanja ne budu izmirena u roku, hipotekarni povjerilac, odnosno DIGH, pisanim putem obavijestiti dužnika da će pristupiti namirenju potraživanja iz cijene postignute vansudskom prodajom nepokretnosti.
Iz raspoložive dokumentacije se može vidjeti da je Opština Berane 9. decembra 2010. godine, tri mjeseca nakon ugovora o hipoteci, prava i obaveze iz tog ugovora prenijela na Fond za solidarnu stambenu izgradnju, sa čime su se složili i Holanđani.
Predsjednica Komisije navodi da joj nije jasno zašto su pravljene takve transakcije.
“Postavlja se pitanje zašto je tadašnje opštinsko rukovodstvo svoje vlasništvo nad zgradom Holandska kuća prenijelo na Fond za stembeno solidarnu izgradnju. Zašto se Opština zaduživala kreditno za nešto sa čim ne raspolaže. U krajnjem slučaju, postavlja se i pitanje da li stanari koji redovno izmiruju kreditne obaveze mogu da ostanu bez svojih stanova ako Fond ne izmiri dugovanja prema investitoru iz Holandije. Takođe se postavlja i pitanje gdje je danas Opština Berane kojoj pristižu rate kredita podignutog radi izgradnje holandske zgrade“, priča Ivanović.
Komisija za preispitivanje raspodjele kadrovskih stanova, koju je formirala Skupština opštine iz redova odbornika svih partija, došla je i do saznanja da su Opština Berane i Fond za solidarnu stambenu izgradnju početkom sporne 2011. godine, u vrijeme kada su stanovi dijeljeni, potpisali ugovor o novčanom zajmu po osnovu preuzimanja kredita kod DIGH-a.
Ivanovićeva navodi kako nije bilo dokumentacije da bi se sve ovo dokazalo, i kako se Komisija snalazila na razne načine da dođe do validnih dokumenata.
Ona objašnjava da ih u principu ne zanimaju stanovi namještenika i običnih radnika i službenika, odnosno da ih zanima brojka od preko šezdeset kadrovskih stanova, podijeljenih po povoljnim uslovima ili besplatno.
“Zanima nas, recimo, kako je Stijepović bio široke ruke, naravno, ne iz svog džepa, onog od sakoa, već iz državnog budžeta“, kaže Ivanovićeva.
Sa druge strane, za pet i po godina od kada je opozicija preuzela Berane, ni jedan kadar nije dobio stan, niti dobio kredit za rješavanje stambenog pitanja.
Stanove dobili, pa ih prodavali
Priča oko dodjele kadrovskih stanova u Beranama počela je 2011. godine kada su na prigodnoj svečanosti odabranom „kadru“ uručeni ključevi u novosagrađenim zgradama. Prije toga, u julu 2009. godine tadašnja lokalna vlast je donijela odluku o rješenju kadrovskih potreba.
U toj odluci je, između ostalog, precizirano da su zaposleni koji po osnovu kadrovskih potreba riješe stambeno pitanje dužni da u Opštini Berane ostanu u radnom odnosu najmanje pet godina od dana dobijanja stana.
U izvještaju Komisije sada je konstatovano, između ostalog, da su određena lica u međuvremenu prodala kadrovske stanove kupljene po povoljnim, odnosno subvencionisanim cijenama.
Takođe je bilo propisano da pravo na stan ima zaposleni kadar koji nema adekvatan stan, odnosno porodičnu kuću u svojini.
“Stanove su dobijala lica koja imaju i kuće na tri sprata“, moglo se čuti svojevremeno u lokalnom parlamentu.
