Eparhija budimljansko-nikšićka, čije je sjedište u Beranama, danas slavi Svetu Mariju Magdalinu – Blagu Mariju.
U “Žitijima svetih” pominje se kao „mironosica ravnoapostolska“. Rodom je iz gorskih predjela Sirije, oko grada Magdale, zbog čega je i dobila ime Magdalina. U svojoj mladosti je bila grešnica, ali ju je Isus izbavio od grijehova, a kasnije je postala njegova učenica, pratila ga je i slušala njegove propovjedi. Zajedno sa presvetom Bogorodicom tugovala je pod raspetim Hristom na Golgoti i tri puta je posjetila njegov grob.
Prema jevanđeljima, poslije Vaskrsenja Gospod joj se dva puta javio, dok se u predanju tvrdi da je posjetila Rim, gdje je caru Tiberiju darovala crveno bojeno jaje i pozdravila ga rečima: „Hristos vaskrse!“ i pred njim optužila Pontija Pilata, rimskog prokuratora u Judeji, da je nepravedno osudio Isusa Hrista. Pilat je potom iz Jerusalima premješten u Galiju. Iz Rima je Marija Magdalina otišla u Efes gdje je pomagala svetom Jovanu Bogoslovu u propovjedanju jevanđelja. Život je završila mirno u Efesu, a njene svete mošti kasnije su prenijete u Carigrad.
Veoma je poštovana kod Srba, posebno među ženama. Spada u nepokretne praznike i iako nema „crveno slovo“ u crkvenom kalendaru, toga dana se, kao ni na Ognjenu Mariju i Svetu Petku ništa ne radi u kući niti u polju. Narod vjeruje da nije dobro bilo šta raditi u kući ili na polju, da se svetica ne bi uvrijedila.
Budimljanska episkopija je jedna od prvih eparhija srednjovjekovne srpske crkve, budući da je osnovana 1219. godine na saboru u manastiru Žiči. Sjedište episkopije, od njenog osnivanja, bilo je u manastiru Svetog Georgija, tj. u Đurđevim stupovima u Beranama, zadužbini Prvoslava, sina velikog župana Tihomira, najstarijeg brata Nemanjinog. Iz tog vremena je sačuvan i zapis koji glasi „Četvrtoga vladiku postavi Sveti Savo u Budimlji u Hram Svetog Georgija“.
Budimljanska episkopija je u 15. vijeku podignuta na stepen mitropolije, pa su pored imena budimljanskih episkopa sačuvana imena i devet mitropolita budimljanskih – Vasilija, Makarija I, Makarija II, Genadija, Save, Gerasima, Grigorija, Jeftimija i Pajsija.
Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve je na svome redovnom majskom zasjedanju 2001. godine donio odluku o formiranju, odnosno obnavljanju Eparhije budimljansko-nikšićke, a za njenog administratora odredio vikarnog episkopa budimljanskog Joanikija Mićovića. Na zasijedanju Svetog arhijerejskog sabora maja, 2002, preosvećeni Joanikije, izabran je za episkopa budimljansko-nikšićkog, sa sjedištem u manastiru Đurđevi stupovi u Beranama.
Episkopa Joanikija, nakon što je izabran za mitropolita crnogorsko-primorskog, naslijedio je episkop Metodije.
