Piše: Tufik Softić
Nakon svega što se poslednjih nekoliko mjeseci dešava, odnosno ne dešava u lokalnom parlamentu u Beranama, sasvim ozbiljno razmišljam da predložim Ministarstvu javne uprave da nekako kroz reforme i proces pridruživanja Evropskoj uniji, omoguće građanima da mogu makar privremeno da uvezu odbornike iz neke razvijene evropske zemlje. Dok se ne riješe elementarne stvari, malo raščisti i razbistri politička scena u Crnoj Gori, a pitanje odgovornosti postavi kao imperativ prilikom izbora na tu funkciju.
Situacija u Beranama nikada u mojoj novinarskoj karijeri dužoj od tri decenije nije bila teža, i rekao bih, stupidnija. Zaposleni u Opštini i opštinskim preduzećima, međusobno nesolidarni, doveli su do toga da zamalo da Radio Berane zbog profiterstva šake političara koji su dobro zbrinuti, ostane bez plate jer nema rebalansa.
Ovdje se već morao napraviti oštar rez, i to su zaposleni u LJE Radio Berane učinili. Prekjuče su upali u Opštinu i poslije kraće rasprave “ima para – nema para”, zaprijetili da će blokirati sve transfere, odnosno da će zaključati kancelarije računovodstva i zgradu Opštine. Tada je nađen način da im se se ovog mjeseca isplati zarada, kao i svima. Vidjećemo šta će biti u oktobru.
Zanimljivo je u svemu kako su drugi nabacili neke prihode i zalihe para pa mogu pregurati čak do Nove godine, a nikoga nije briga za lokalni javni servis, preduzeće od posebnog javnog interesa, ima li za ovaj ili sljedeći mjesec.
Kaže mi jedan niži lokalni funkcioner, kada su radnici Radio Berana upali u Opštinu i bili spremni da je blokiraju, kako je to trebalo uraditi mnogo ranije i da treba svi da se dignu na noge, da su se odbornici izmakli i naizgled nezainteresovano odugovlače agoniju, a sve je moglo da se prekine još u julu, da su u Opštini ostali samo niži lokalni funkcioneri, koji se ništa ne pitaju, na milost i nemilost naroda.
Kome agonija ide u prilog? Shvatam da je odbornicima svejedno, skoro svi su uhljebljeni na državnim jaslama sa dobrim i sigurnim platama, a odbornička nadoknada, održavali ili ne održavali sjednice, dođe im za džeparac, eventualno pokriva neku ratu kredita. Jedan mlađi je čak otišao dotle da je na kolegijumu izjavio – “pa šta i da nema plata?”. U Opštini i preduzećima, naravno. Nije mislio na svoju državnu firmu, redovnu i dobru platu.
Ono, istini za volju, nije da nije bilo teških situacija i kriza ranije u Beranama. Dugo radim ovaj posao. Sjećam se, recimo, da onog jutra kada mi se rodila jedna od ćerki, nisam imao prebijenu paru u džepu, i pošao sam negđe da zajmam. Isto su bila neka politička previranja, i taman odem u lokalni radio da tražim akontaciju, a onda mi kažu kako je novi predsjednik opštine obezbijedio i isplatio svih šest dužnih plata. Mi stariji radnici smo zapamtili dobro taj datum, i od tada su mi ćerki dali nadimak “srećni dogadjaj”.
Bilo je svega i svega sam se nagledao, ali ovakav bezobrazluk odbornika i onih koji im diktiraju šta da rade i kako da se ponašaju, čemu svjedočimo u Beranama, još nisam vidio. Jednom riječju, do sada neviđena neodgovornost prema zaposlenima i gradjanima. Ovakve situacije i ovakvog bezvlašća nije do sada bilo.
Zato i razmišljam da nam MJU dopusti da uvezemo iz EU neke odgovornije predstavnike naroda. Neke koji neće čim sjednu u odborničku klupu tražiti uslugu, neko zaposljenje za sina, ćerku, snahu, brata i sve iz uze i šire rodbine. Nije ih narod za to birao, nego da rade u interesu zajednice i građana.
Ili da napravimo razmjenu sa nekim gradom iz neke države visoko razvijene personalne svijesti i odgovornosti, političke i kulturne uopšte. Oni nama njihove odbornike na četiri godine, a mi njima ove naše. Baš da vidimo šta bi se desilo da ovo rade, recimo, u Francuskoj, gdje građani prevrću kontejnere i pale automobile na ulicama zbog poskupljenja od nekoliko centi, a kamoli ovakvih problema.
E sad, ako bi u procesu pridruživanja ovo bilo dozvoljeno, moj kolega i ja koji smo već do sada razvili više biznisa, zapravo idejnih rješenja, jer od novinarstva ne može da se živi, iskoristili bi priliku da regustrujemo taman još jednu firmu pod nazivom, “odbornici – uvoz, izvoz”. Ili “import, eksport”. Zvuči li bolje, modernije? Enee, samo treba imati kliker.